بارداری و عفونت های ادراری
View
عفونت های ادراری دوران بارداری اغلب از نوع عفونت های باكتریایی هستند كه در بین زنان باردار اتفاق می افتد. تغییرات فیزیولوژیك به وجود آمده در دوران بارداری احتمال ابتلا به عفونت ادراری را افزایش می دهند. تأثیر هورمون پروژسترون و فشار مكانیكی ایجادشده توسط
رحم حاوی جنین باعث می شوند مثانه در حین ادرار كردن به طور كامل تخلیه نشود كه این امر به نوبه خود باعث افزایش مقدار باقی مانده ادرار در مثانه و همینطور بالا رفتن احتمال ریفلاكس مثانه به حالب می گردد.
همچنین تغییرات فیلتراسیون گلومرولی باعث افزایش قند موجود در ادرار و قلیایی شدن آن هم می گردند. همه این امور در كنار هم باعث آسان تر شدن رشد باكتری ها می گردند. عفونت های ادراری با توجه به انواع آن علائم و نشانه های مختلفی دارند.
عفونت های ادراری در بارداری با توجه به محل و وسعت درگیری دستگاه ادراری تقسیم بندی می گردند. عفونت با منشأ دستگاه ادراری می تواند به شكل باكتری اوری بدون علامت، عفونت مثانه (سیستیت)، پیلونفریت و حتی سپسیس (انتشار گسترده عفونت در بدن) بروز كند و عوارض مهمی
مانند كم وزنی نوزاد، زایمان زودرس، عفونت پس از زایمان و در نهایت مرگ را ایجاد كند.
واقعیت این است كه مصرف مواد غذایی مختلف تأثیر مستقیمی بر ابتلا به عفونت ادراری ندارد؛ اما می تواند با تغییر PH ادرار محیط رشد باكتری ها را مساعد نماید.
گاهی نیز سوزش ادرار با منشأ غیر عفونی و به دلیل استفاده از مصرف مواد غذایی محرك ایجاد می شود در این موارد كه موضوع ابتلا به عفونت ادراری پس از بررسی های آزمایشگاهی منتفی شده است توصیه می شود از مصرف برخی غذاها خودداری شود.
این مواد غذایی عبارت اند از:
- ادویه ها: فلفل سبز، فلفل قرمز، خردل و ...
- فرآورده های گوشتی نمك سود به ویژه سوسیس و كالباس
- سیرابی، گوشت های كنسرو شده و صنعتی
- مواد غذایی گوگرددار مانند مارچوبه، تربچه، سیر و پیاز
- نوشیدنی های حاوی تركیبات گزانتیك مانند قهوه
ادرار و نیز كاهش غلظت ادرار و تخفیف علائمی نظیر سوزش PH نوشیدن مایعات زیاد به خصوص آب با افزایش دفع ادرار موجب كاهش می گردد.