ایدز

ایدز (AIDS) یا سندرم نقص ایمنی اکتسابی، نوعی بیماری است که دستگاه ایمنی فرد را مبتلا و توسط ویروس نقص ایمنی (HIV) ایجاد   می شود.

در مرحله اول (عفونت حاد)، فرد بیمار ممکن است برای مدت کوتاهی بیماری شبه آنفلوآنزایی را تجربه کند. به همین دلیل معمولاً این بیماری تا یک دوره طولانی بدون هیچ علائمی دنبال می شود که به این مرحله از بیماری، دوره نهفتگی گفته می شود.

هر چقدر که بیماری ایدز پیشرفت نماید، تداخل بیشتری با دستگاه ایمنی بدن پیدا می کند و باعث می شود که افراد مبتلا به تومورها و عفونت های فرصت طلب دچار شوند. وقتی سیستم ایمنی آسیب ببیند، نه تنها در برابر ویروس HIV بلکه نسبت به بقیه عفونت ها هم آسیب پذیر می شود و دیگر قادر به از بین بردن میکرب ها و ویروس هایی که قبلاً برایش مشکلی ایجاد نمی کردند نیست و لذا با گذشت زمان، افراد آلوده به HIV به شدت بیماری آن ها افزوده می شود و معمولاً سال ها پس از آلودگی به تعدادی از بیماری های خاص مبتلا می شوند و در این زمان گفته می شود که آنها به ایدز مبتلا شده اند.

بنابراین زمانی که فرد آلوده به ویروس HIV برای اولین بار به یک بیماری جدی مبتلا شود و یا وقتی که تعداد سلول های ایمنی باقی مانده در بدن او از حد معینی کمتر شود، در واقع به بیماری ایدز مبتلا شده است. این مدت زمان برای بیماران ممکن است از 1 تا 14 سال به طول انجامد.

HIV عمدتاً از طریق آمیزش جنسی محافظت نشده، انتقال خون آلوده و سوزن آلوده و از مادر به فرزند در زمان زایمان یا شیردهی منتقل   می گردد. بعضی از مایعات بدن مانند بزاق و اشک قادر به انتقال HIV نیستند.

آمیزش جنسی ایمن و استفاده از سرنگ یک بار مصرف، راه حل هایی برای جلوگیری از گسترش این بیماری محسوب می شوند. اکنون هیچ گونه درمان قطعی و یا واکسن وجود ندارد. اگر چه درمان ضد ویروسی می تواند باعث کاهش خطر مرگ، دوران بیماری، عوارض ناشی از آن گردد و امید به زندگی نزدیک به طبیعی شود، اما ممکن است با عوارض جانبی زیادی همراه باشد.

در واقع هر فرد آلوده به ویروس ،HIV الزاماً مبتلا به ایدز نمی باشد اما در طول مدت آلودگی خود، می تواند دیگران را آلوده کند.